Den Trondhjemske Postveg
Skysskiftet vart det viktigaste for Langeland. Ikkje berre i samband med posten vart det no trafikk langs denne vegen. På 1800-talet byrja også persontrafikken landevegs å ta seg opp. Såleis finn vi i futen sitt arkiv frå 1795 ein ordre til lensmannen om å spørje Mons Langeland om ".. han vil paatage sig skafferiet ...". I den same kjelda frå 1796 finn vi at Mons hadde vorte utnemnt til jobben. Mons døydde i 1837, "frosset i hjel". Spørsmålet er då om han var ute på skyssing då dette skjedde. Her skriv ikkje presten meir om det som skjedde.
Dette at reisande skriv om skysstasjonane, er heller sjeldan å finne for vårt område. Ein utanforståande vil ofte sjå med andre auge enn dei observasjonane vi får gjennom embetsmenn som prest, fut og sorenskrivar. Frå 1881 har vi ein omtale av skysstasjonen på Langeland av den engelske kvinna Olivia M. Stone som gjorde ein stopp her fredag den 17. juni det året:
"Langeland er ein "sein" stasjon og primitiv. Vi kom der klokka åtte, og då vi ikkje hadde tinga hestar, var vi budde på at det truleg vart seint. Det var ein herleg kveld, så mangelen på venterom gjorde oss ikkje det minste. Vi sat utanfor stasjonen på tømmerstokkar og såg på at dei bygde eit hus på den andre sida."
Romantiske skildringar
Elles gjev Olivia Stone ei romantisk framstilling av folka og landskapet her oppe denne vakre junikvelden:
"Sola sto lågt på himmelen, og la åsane i vest i skugge, samstundes som skråningane i aust vart klårt opplyste. Sola fekk dei kvite, klåre stammane til å stå i relieff mot det klåre, grøne graset og skogbotnen, lik sølvtre som peikar mot himmelen. Mot sør såg det ut som dalen var innestengd mellom dei treberre fjella som var berre sparsomt kledde med gras." Etter å ha venta ei stund på nye hestar, gjekk så turen dei 13 kilometrane ned til neste skysstasjon på Sande. Men då var dei også komne til ein skysstajon som hadde overnattingstilbod.