Berre "fredeleg og avstressande" ?
"Å bu i ein utkant med båt som einaste transportalternativet, kan for folk utanfrå verka både fredeleg og avstressande. Men kva dette verkeleg inneber på ein naken kyst i all slags vêr, skjønar berre dei som har kjent det på kroppen". Det skreiv Olav Handeland i 1993 i Vegstubben etter at siste vegstykket på strekninga Villevika-Midtgulen var opna. Å byggja veg til veglause strok, har ikkje alltid gått i den farten folk kunne ønskja.
Uheldige omstende
På 1980-talet vart det bygd veg på strekninga Villevika-Årebrotet-Sørbotnen. Frå Villevika var det samband til Florø med skyssbåt. Arbeidet på parsellen Årebrotet-Sørbotnen (12 km), vart sett bort til ein entreprenør som gjekk konkurs i januar 1987. Etter kontrakten skulle vegen vore ferdig i august 1986. Restarbeidet eigna seg dårleg som vinterarbeid, slik at anlegget vart ikkje sett i gang att før om våren. I juli 1987 var vegen ferdig.
Smal veg, men godt tenleg
Vegbyggjinga skapte optimisme og tru på framtida, sjølv om vegen vart bygd som eittfelts veg. Mange bufaste kunne no ta seg arbeid heimefrå. Mange gardsbruk var for små til å leva av. Håpet var sjølvsagt at dei skulle få vegutløysing til riksveg 614. Her låg fleire alternativ føre: Anten veg frå Årebrotet til Klauva ved Norddalsfjorden, eller skikkeleg ferjekai i Villevika. Det mest ønskjelege alternativet var å få veg mellom Nordbotnen til Sagebø (Bremanger kommune). Det ville gi vegutløysing for gardane der, og samband til riksvegen for alle heilt frå Villevika.
Siste vegstykket: Sagebø-Botnane
Det siste alternativet vart valt. I august 1992 byrja arbeidet med vegen Nordbotnen-Sagebø, eller Sagebø-Botnane som veganlegget heitte. For 23 mill. kroner fekk dei 13 km ny veg. Opninga skjedde 11. desember. Fylkesordføraren sa under opninga at det var ei overordna målsetjing at folk skulle kunne byggja og bu der dei høyrer heime og har røtene sine. I Botnane har dei bevist at veg er viktig for framtida. Før vegen var det 27 fastbuande. I 1993 hadde talet auka til 42.
People were very grateful for the new road. Snowy and cold weather did not stop people from turning up at the opening ceremony on 11 December 1993.
The Botnane quay did not have a proper boarding facility for cars, and cars therefore had to drive onboard on two broad boards. This was probably one of the last ferry services where such a boarding system was used.
Større fridom med veg
Heile vegsambandet frå Villevika til Myklebust, krysset ved riksveg 614 i Midtgulen, er til saman 44 km. I 1989 vart vegen mellom Myklebust og Breivik (37,4 km) omklassifisert til fylkesveg 577. Frå Breivik til Villevika (6 km) er det kommunalt vegsamband. Kva vegen heiter speler kanskje mindre rolle, for uansett kan folk som bur langs denne strekninga reisa med bil slik dei fleste andre i landet vårt kan. Før måtte dei nøya seg med båten.
At vegutløysing har alt å seia for at lokalsamfunn skal blomstra og folk skal trivast, vert ein stadig minna om ved vegopningar. I Knut Gulestøl sin prolog til vegopninga i 1993 seier han det mellom anna slik:
For meg er saksa og snora
Berre ein sermoni
Om ein ikkje kan knyte til orda
Og minna frå gamal tid (--)
På gulnande blad i mi minnebok
Står det skrive med barnehender
Om kvinna som gjekk med sin spøtakrok
Langs ulendte, verslitne strender,
der nytida no har meisla ein veg,
den vakraste framtidsåre.
Ein draum er blitt røyndom for deg og meg
og alle slektene våre.
Oversikt over vegutbyggjinga Myklebust-Villevika
- Myklebust-Sørgulen: Ferdig 1969
- Sagebø-Sørgulen: Eldre veg
- Sagebø-Nordbotnen: 1992-1993
- Nordbotnen-Sørbotnen: 1954-1968
- Sørbotnen-Årebrotet: 1958-1987
- Årebrot-Villevika: 1978-1981