På veststida av Selbjørn, ikkje langt frå brua over til Stolmen, ligg Steinevik. På sørsida av vegen er eit område på litt over ein kvadratkilometer verna som naturreservat. Føremålet er å ta vare på landskapet som er så typisk for dei ytste kyststrøka i Hordaland: Eit ope og ujamt lende med butte bergnabbar, torvmyr og lyngsletter, eit landskap som no gror igjen.
I den småkuperte lyngheia ved Steinevik ligg det myrar og tjørner mellom knausane. Det er store parti med nake berg på dei tørre knausane, men òg mykje lyng: røsslyng, klokkelyng (teikninga), purpurlyng og mjølbær. Torva på myrane er for det meste fattig på næring. Der finn ein berre nøysame myrplanter som rome, pors og blåtopp. I kanten av tjørnene veks dei meir fuktkrevjande myrplantene, kvitmyrak, trådstorr og bukkeblad. Lengst nord i reservatet ligg det eit lite parti med næringsrik myr. Typiske artar her er breiull, engstorr, tvibustorr, dvergjamne og myrsaulauk.
I eldre tid vart det skore mykje torv i området. Derfor kan det vera at det no er lynghei og knausar med nake berg i skråningar der det før var myr. Det beitar villsau i reservatet.