Her på «den ytterste, nøgne ø» er det bergartar frå devontida. Bortsett frå Bjorøylaga er konglomeratberget på Holmengrå dei yngste avsetjingsbergartane i fylket. Geologisk høyrer dei meir naturleg til Sogn og Fjordane, der det er langt større førekomstar av konglomeratbergartar frå denne tida. Frå Holmengrå er det då òg fritt utsyn til dei karakteristiske fjellformasjonane i Solund, som mest utelukkande er bygde opp av devonkonglomerat.
Konglomerata vart til då dei høge fjella som oppstod etter den kaledonske kollisjonen med Grønland, vart tærte ned. Store blokker og mindre steinar styrta ned i djupe dalar eller basseng mellom fjella. Somme ras må ha vore dramatiske, ettersom vi frå øyane lenger nord har funne steinblokker så store som hus. Langs kysten av Vestlandet og Trøndelag fanst det i denne perioden ei rekkje basseng som etter kvart vart fylte av lag på lag med sand, stein og grus, til saman fleire kilometer tjukke. Holmengrå var truleg nær botnen av eit slikt basseng.
Det er truleg at underlaget, kontaktflata, for avsetjingsbergartane òg er intakt på Holmengrå. Konglomeratet kviler nemleg på ein kvartsglimmerskifer som ber tydeleg preg av å ha vore utsett for fjellkjededanninga som skjedde før avsetjinga av konglomeratet.
Sjølve konglomeratet er samansett av samankitta steinar av raud jaspis, grønstein, ulike skifrar, granittiske gneisar og kvartsitt. Holmengrå er såleis alt anna enn gråstein. Ingen av dei karakteristiske bergartane i Bergensbogane er attfunne. Det kan tyda på at bergartane i Bergensbogane ikkje var komne til overflata då konglomeratsteinane rasa ut frå høgfjella. Konglomerat frå devontida er òg å finna i Storbritannia og på Grønland, som den gongen låg mykje nærare kvarandre.
