Storelvi byrjar om lag på 250 moh. ved Flatlandsmoen, ved vasskiljet mot Voss. Sideelvar frå områda nord og sør for Skjervet gir tilskot frå snørike fjellområde. Vassføringa er derfor god, sjølv i tørre somrar. Men vassmengdene gjennom dalen var mykje større på slutten av den siste istida. Avsetjingane av sand og grus gjekk då ut i Granvinsfjorden, som då var mykje lengre. Havnivået stod 95–96 meter høgare enn i dag. Under landhevinga vart det bygt ut lågare deltaflater ned mot det som først var ein fjord, men seinare vart Granvinsvatnet. Landet heva seg så mykje at Granvinsvatnet og Granvinsfjorden til slutt skilde lag, og dagens elveløp ut i fjorden var danna.
Den store deltaflata og deltaet ut i Granvinsvatnet, slik vi ser i dag, er såleis berre eitt steg i vandringa av elvemunningen ned gjennom dalen, ei vandring som har halde fram gjennom ti tusen år. Sjølve deltaet byggjer seg enno sakte utover i vatnet. Samstundes som deltaet byggjer seg utover, vandrar elva sidelengs over elvesletta; ho grev i sidene av elvebreidda og formar meandersvingar. I flaumperiodar kan det somme stader gå så fort i svingane at vatnet går over breidda og legg att sediment på den oppdyrka elvesletta.
Våtmarkene i deltaet husar eit rikt fugleliv og fleire sjeldne planter. Typiske vassfuglar i reservatet er raudstilk, enkeltbekkasin og strandsnipe. Våtmarka er òg ein god fiskeplass for gråhegren. Tidlegare fanst ein gråhegrekoloni på inntil 8 par i bergveggen ved Bjørnskor. I vass- og sumpvegetasjonen veks artar som takrøyr, sennegras, firling og sverdlilje. Granvinsdeltaet er ein av dei få veksestadene for istervier på Vestlandet.
Granvinsvatnet var ei tid kjent for godt røyefiske. Røya kom inn i det 3,6 km2 store og 98 meter djupe vatnet kring 1970. Fisken var truleg anadrom (innvandra frå sjøen), men vart seinare stasjonær. Det tok ikkje lang tid før han hadde formeira seg så mykje at det var grunnlag for eit omfattande næringsfiske. I 1980 vart det fiska opp 2 tonn røye. Men då var alt snittvekta på full fart nedover, frå 207 gram i 1978 til 129 gram i 1980. I 1993 var ho heilt nede i 60 gram. Dermed var grunnlaget for næringsfisket øydelagt. Sjøaure- og laksefisket i Storelvi har òg hatt ei negativ utvikling. Lakselusa har truleg mykje av skulda for at bestandane no er monaleg reduserte. Storelvi var tidlegare ei av dei beste sjøaureelvane i landet. Dei få laksane som måtte vera att, er freda.
Det finst òg godt med ål og aure i vatnet, forutan store mengder med trepigga stingsild. Sistnemnde er basiskost for silanda; kanskje lever den største ferskvasshekkande bestanden av siland i Hordaland ved Granvinsvatnet. Det vart sett ut ferskvasskreps i dette vatnet i 1968, men det er uvisst om arten har greidd seg.
