På slutten av 1700-talet var det vorte fleire sjølveigarar på Gullbrå, og tidleg på 1800-talet åtte alle brukarane gardane sine sjølve. Då hadde garddelinga utvikla seg steg for steg til eit klyngjetun, og dette stod ved lag heilt til utskiftinga i 1957. I 1959 vart Gullbråtunet registrert og oppmålt, slik at vi har god dokumentasjon om dette uvanleg interessante tunet. I dag er dei fleste av bygningane som framleis stod i 1957, borte eller ombygde, men enno står det bygningar frå det gamle tunet.
Husa på bruk nr. 3 er bygde i hop av ei stove på høg kjellar, «Steinstovo», og ei tradisjonell grindverksløe. Behovet for å kunna gå innanhyses mellom bustadhuset, løa og floren, er lett å forstå når ein tenkjer på dei tunge snøvintrane i denne fjelldalen. Høge steinmurar og svære kantstilte steinheller som verna husa innanfor, har vore nødvendige når snøen låg meterhøg i tunet. Skikken med å ha husdyr i kjellaren under stova, for å utnytta varmen frå husdyra, kjenner vi også frå andre snørike regionar.
