Trass i det fuktige klimaet er dei fleste myrane i Hordaland små. Dette heng saman med det ujamne vestlandsterrenget som får vatnet til å renna raskt unna. Men på Herlandsnesjane har det flate landskapet gitt rikeleg vekstrom for myrar. Det veks òg ein del furuskog i ytterkanten av myrane. Denne vekslinga av skog og svære myrflater særmerkjer landskapet.
Dei blautaste partia ligg i kanten av tjørnene og dei mange små dammane, som minkar etter kvart som dei gror att med torv. Sakte, men sikkert vil attgroinga føra til at myra i framtida vil sluka dei små tjørnene som i dag er viktige for ei rekkje planter og dyr.
Myrvegetasjonen er variert, etter kor mykje næring torva inneheld. Delar av myra får det meste av næringa frå regnvatnet – torva blir då sur og fattig på viktige mineral. Slik torv viser mest att som høge tuver. Andre stader får torva tilført rikeleg med næring frå grunnvatnet. Her er vekstvilkår for fleire kravstore artar, som breiull, dvergjamne og loppestorr. Rome veks alltid på stader der torva er fast. For dei som vil ta seg ut på myrane utan å risikera å bli ståande med halve støvleskaftet nedi surklet, er det lurt å følgja romen.
Ei lang rekkje av dei vanlege myrplantene finst på Herlandsnesjane. Det er mest av slike som helst veks i kyststrøka, som pors, rome og klokkelyng. Blystorr og nykkesiv er mellom dei sjeldne myrplantene som er å finna.
