Nedst mot Gjønavatnet dannar dalbotnen ei vel tre hundre meter vid og flat beitemark. Oppover dalsidene er det frodig edellauvskog, med mellom anna ask, alm, hassel og bjørk. Lenger inne, nedanfor Setehaugtjørna, har ras fylt opp heile dalbotnen med storblokka ur, slik at elva frå Setehaugtjørna oftast renn djupt nede i ura. Ein halv kilometers veg nordover frå dette vatnet smalnar dalen til eit bratt gjel langs Skaraelva. I dette gjelet går ein gammal ferdslestig over fjellet til Frøland i Samnanger.
I Kikedalen var det fast busetnad gjennom heile jernalderen og fram til svartedauden. Ruinane av gardshusa ligg på terrassen nede ved vatnet som graskledde forhøgningar i landskapet. I dag lever enno segnene om Kikedalsbonden, han levde av husdyrhald og jakt. og hadde liggjande tre tønner med salta tunge av smale og vilt. Hausten 1349 kom pesten til gards, og seinare har det ikkje vore gardsbusetnad på øydegarden i Kikedalen. Men lauvfôret i dalen vart rekna som så verdifullt at andre bønder heldt fram med lauvinga etter at garden var nedlagd. Granskingar av vegetasjonshistoria stadfester at det har vore sanka lauv frå edellauvskogen i meir enn 1500 år. Tradisjonen tok slutt i 1950-åra, 600 år etter at kikedalsbonden la ned sigden.
Kikedalen har så særprega topografi, vegetasjon og kulturhistorie at området er med på den nasjonale lista over særleg verdifulle kulturlandskap. Merkt stig til Kikedalen startar på Gjøn.